Wika ng Karunungan ni Clarissa Mae O. Pangilinan

Wika ng Karunungan

ni Clarissa Mae O. Pangilinan

Nakakalungkot man isipin na karamihan sa atin nakakalimutan na ang tunay na kahalagahan ng sariling wika, sapagkat marami ng dayuhang wika ang nagsipagdatingan. Tulad na lang ng mga naririnig ko sa mga bata mas hasa pa sila sa salitang ingles sapagkat ayun ang unang tinuro sa kanila ng mga nakakatanda sa kanila.

Bakit? Dahil ayun na ba ang uso ngayon ang mag ingles? Sa tingin kasi ng karamihan pag marunong kang mag ingles isa ka ng matalinong tao, magaling at dalubhasa, hindi ba ang tunay na dalubhasa ay ang isang tao may pagmamahal sa sariling wika at hindi nya ito kinakahiya. Sabi nga ng ating pambansang bayani na si Dr. Jose Rizal “Ang hindi marunong magmahal sa sariling wika ay higit pa sa hayop at malansang isda.”

Diba mas mabilis ang pagkatuto ng mga bata kapag ang una nilang natutunan ay ang unang wika nila. Dapat ipaalala sa atin ang kabuluhan ng sariling wika. Mas lalo pa natin damahin at unawain ang sariling wika, wikang pambansa.

Sa anumang gawain o bagay, pagkakataon o saan mang lugar ang wika ay lagi na nating ginagamit. Sa pakikipag-usap o salamuha natin sa kapwa mas nakapag-iisip at nakadadama tayo ng malaya at madali pa tayong magkaunawaan kapag sariling wika natin ang ginamit.

Mahalaga ang ginagampanan ng wika sa ating lahat sa paghahasa ng pakikikomunikasyon o pakikitungo natin sa kapwa tao.

Ang wika ang salamin ng lahi.